büyüyorum...

Büyüyorum evet bu kez gerçekten eminim büyüyebildiğime.12 yaşımdan beri olgun sanırdım kendimi aslında öyleydim gerçekten de… Şimdi yine yeniden eminim ki büyüyor, olgunlaşıyorum. O eski halimden eser yok şimdi sözü benim için çevrilmeli bence. O eski umursamazlığımdan eser kalmadı. Ciddiye alıyorum artık yaşamı, insanları… Şarkılar, yazılar daha derin, çocuklar sinir bozucu değil artık güzel ve masum… Kadınlaşma evrimimi doyasıya östrojen yüklemesiyle geçirdiğim bu günlerde 3 yaşımda elimden alınan duygusallığımın bana zat-ı ali muhterem tarafından iade edilmesinin tuhaf gururunu yaşıyorum. Ne zormuş kadınlık, hassasiyet, duygular… Şarap en güzel tatmış; yalnızlıkta en iyi arkadaş… Kokum bile değişti... daha şehvetli bakıyorum artık beğendiğim şeylere. Sadakat sahibi de oldum hayatımda ilk kez… Bağlıyım, bağımlı O’na artık tek kelime konuşamasak da… Tuhaf yanlarımdan biri de sabretmeyi öğrendim, beklemeyi… Bugün üye olduğum gruplardan birinden mail geldi; “birlikte olmak için çok fazla nedenimiz var, sevgiler” diye bitiyordu. O’ndan gelmişti. Bir grup maili heveslendirebilir miydi beni mutlu edebilir miydi? Ne yazık ki etti bu kadar ağır hassasiyet ve umut beslemek fazlaydı bu bünyeye… Alkol ihtiyacım arttı. Bir sahil kasabasında bomboş huzurlu bir ev, tek başıma olmak istedim…
Sanırım ben O’nu çok özledim…