Rüzgar gülü ve pervanenin hikayesiydi bu… Karışık döngüler içindeydi ikisi de, rüzgar nereye çekse oraya dönerdi yönleri… Pervane uçmaktan, rüzgar gülüyse sıradanlıktan yorulmuştu. Arayışları, özlemleri vardı bir şeylere, kaybedildiğini düşündükleri şeylere…özellikle rüzgar gülü masumdu ama dünya onun için çok acımasızdı, umduklarıyla buldukları bir olmamıştı hiçbir zaman.
Bir gün bir hayal kurdu rüzgâr gülü; bir pervane istedi hayatına, onun hayatını değiştirmesini istedi, hayaller kurdu, rüyalar gördü pervaneyi yaşattı sıradan hayatında…
Bir gün bir hayal kurdu rüzgâr gülü; bir pervane istedi hayatına, onun hayatını değiştirmesini istedi, hayaller kurdu, rüyalar gördü pervaneyi yaşattı sıradan hayatında…
Pervane hayallerde bile çok hızlı yaşıyordu, rüzgâr gülü ne yaparsa yapsın onu durduramıyor, ona yetişemiyordu bile… Bir gün pervanesini buldu; rüzgâr gülü tam da beklediği gibiydi her şey; yaralı bir pervaneydi bulduğu…
Rüzgar gülü mutluydu istediği olmuş özlediği, hayal ettiği şeye kavuşmuştu. Fakat pervane hızıyla yıprattı rüzgar gülünü söyledikleri, yaptıkları canını acıttı… Rüzgar gülü yine de sabretti onunla daha fazla olabilmek için, onu kaybetmemek için sabretti.Pervane olanları hiç anlamadı yada anlamaya çalışmadı.Rüzgar gülü yorulmuştu artık; görmekten kaçındığı gerçekleri görmek zorunda kaldı. Rengini bile yitirmişti artık. Mutluluğu tatmış ama sabırsız davranmış ve bencilliği yüzünden pervanenin hayatından çıkmasına neden olmuştu. Beklediği istediği herhangi bir şey yoktu aslında pervaneden… Sadece hayatında olmaktı istediği nasıl ne şekilde olduğu önemli değildi onun için. Tüm söylenenlere, pervanenin yaptıklarına rağmen vazgeçememişti. Beklentisiz, karşılıksız, masum sevdi… Pervane canını daha da yaktı; üzülebileceğini düşünmeden, onun kadar güçlüymüş sanıp kırdı farkına bile varmadan…
Rüzgar gülü mutluydu istediği olmuş özlediği, hayal ettiği şeye kavuşmuştu. Fakat pervane hızıyla yıprattı rüzgar gülünü söyledikleri, yaptıkları canını acıttı… Rüzgar gülü yine de sabretti onunla daha fazla olabilmek için, onu kaybetmemek için sabretti.Pervane olanları hiç anlamadı yada anlamaya çalışmadı.Rüzgar gülü yorulmuştu artık; görmekten kaçındığı gerçekleri görmek zorunda kaldı. Rengini bile yitirmişti artık. Mutluluğu tatmış ama sabırsız davranmış ve bencilliği yüzünden pervanenin hayatından çıkmasına neden olmuştu. Beklediği istediği herhangi bir şey yoktu aslında pervaneden… Sadece hayatında olmaktı istediği nasıl ne şekilde olduğu önemli değildi onun için. Tüm söylenenlere, pervanenin yaptıklarına rağmen vazgeçememişti. Beklentisiz, karşılıksız, masum sevdi… Pervane canını daha da yaktı; üzülebileceğini düşünmeden, onun kadar güçlüymüş sanıp kırdı farkına bile varmadan…
Rüzgar gülü sonunda masalında yaşamaya devam etti çünkü o rüzgarda savrulabildiğince güçleniyordu, pervanesi olmadan da…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder