Bir dönüm noktası varmış herkesin hayatında. Aşk yaşamalıymış herkes, acı çekmeli. Heyecanlar aranmalıymış, farklı insanlarda farklı tatlar. Duygular yönetirmiş herkesi. Asla yapmam denmemeliymiş hiçbir zaman. Acıyı severmiş insanoğlu, mutluluktansa… Sevilmeliymişiz; sevmekten daha güzel bir duyguymuş sevilmek. Her şeyi kaldırabilirmişiz, susabilirmişiz, ezik de yaşanabilirmiş.
Aciz olmak da, anlamamak da güzelmiş, tuhaf hislermiş ama hayat daha eğlenceliymiş aptallar için. Hassas da olunabilirmiş, duygusal da. En duygusuz, en güçlülere bile duygusal denebilirmiş. Herkes verdiği kadar alırmış her şeyi hayattan. Evreni güçlüler, güçlüleri aptallar yönetirmiş. İnsanlar kolaylıkla kandırılabilirmiş. İnsanları tanımak için kısa bir anda yeterliymiş. Hayatın tadını çıkarabilmek için acılar çekmek gerekirmiş. Zekilerin işi zormuş diğerlerinden. Biliyorsan, anlıyorsan hayat çok zormuş. Masumiyet yokmuş hiç kimsede inanç yokmuş. Bu zorunlu bir yolculukmuş, sonunu tanrının belirlediği. Ucuzmuş herkes, her şey, her duygu.
Gitmekmiş zor olan kalmak değil. En çirkini bile güzel görebilirmiş seven insan. Karşılıksız sevgiymiş güzel olan, o senin değilken sevmek. Bağlanmak kolaymış, bağlamaktan. Hüzünlü bakışlarmış asıl anlamlı olan. Görmekle bakmak arasında çok fark varmış meğer. Odaklanmak çok zormuş, dürüstlük çok zor… Kime kötüysen o gelirmiş sana, kime iyiysen o gidermiş. Şarkılarda ağlanırmış, resimlerde içi acırmış insanın. Sevdiğinin başkasının olması çok zormuş, sabredebilmek çok zor. Teselli olmak imkânsızmış, için acırken gözlerin ağlayamazmış.
Sevmek hiç kolay değilmiş. Sevdiğinin sözlerini kaldırabilmek, her şeyini çekebilmek, bırakıp gitmesin seni diye her şeye evet demek çok zormuş. Karşında korkunç şeyler söylenirken onları duyduğunda ölmek isterken yanında kalabilirmişsin sadece sevdiğin için. Her şeye katlanabilirmişsin… Tiksinsen de duyduklarından, gördüklerinden susabilirmişsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder